okkofoto’s gambiet

Rare titel, hé? Okkofoto’s gambiet! In gewoon Nederlands kan gambiet gebruikt worden als synoniem voor een openingsopmerking. Mediagigolo die ik ben lift ik mee op de hype rondom de Netflix miniserie ‘The Queen’s Gambit’. En het past ook goed. Een openingsopmerking op 2 januari van een nieuw jaar.

2020

Terugkijkend op 2020, en met name het eerste okkofotoblog bericht, ben ik blij met de reacties die ik rechtstreeks of indirect gekregen heb. Dank daarvoor! Omdat ik ervoor gekozen heb om ‘social media’ niet meer te gebruiken is deze website en de hier aanwezige blogs mijn manier om te delen. Natuurlijk doe ik dat het allerliefst in een direct en persoonlijk contact, maar dat gaat helaas niet altijd.

2021

Vooruitkijkend naar 2021 wil ik mij graag toeleggen op waar ik invloed op heb. Waar ik de mogelijkheden kan hebben om verandering en verbetering te bewerkstelligen. Hopelijk om daarmee anderen aan te steken. Dat is behoorlijk egoïstisch. Want, als anderen ook mee gaan doen draagt dat bij aan een fijnere wereld, maar ook aan mijn gevoel van geluk en welzijn. Daarnaast denk ik dat als we dat écht allemaal zouden doen, romanticus en idealist als ik ben, de wereld als geheel fijner, mooier en beter wordt.

Ben ik er zelf nou zo ontzettend goed in om dit voornemen en streven invulling te geven? Mmmm, ik ervaar het als niet zo goed. Tegelijkertijd wil ik er in geloven. Net zoals ik wil geloven in liefde, in kansen, in positiviteit, in mogelijkheden om een betere versie van mijzelf te kunnen zijn. Als mens, en als fotograaf. Over dat laatste ‘als fotograaf‘ ga ik zeker berichten. Bericht over de zetten die op het schaakbord van 2021 door mij gezet worden.

Persoonlijk en praktisch

In het vorige blogbericht had ik het over 3 criteria waarlangs je je woorden, maar ook je gedachten, kunt houden:
1. is het waar,
2. draagt het bij,
3. is het vriendelijk.

Praktisch gesproken ga ik dat doen door:
ad.1. als ik geen zekerheid heb over óf iets waar of juist is dan heb ik door te vragen. Of ik kies ervoor om het niet als waar of juist te beleven (je kunt niet alles onderzoeken of te weten komen).
ad.2. als ik inzichten heb verworven via doorvragen of zo ver mogelijk onderzoeken, dan nog is er nog steeds geen enkele reden voor mij om er een oordeel over te hebben. Dus dat laat ik zoveel mogelijk achterwege (óók mentaal).
ad.3. als ik communiceer (verbaal of in fotografie), dan kies ik voor de halfvolle fles, de mooie kant van iets of iemand, de zachtheid, de eigenheid, …

Met deze 3 praktische invullingen open ik voor mijzelf het schaakspel 2021.
Hoe openen jullie? Of lift je mee?

04/05/202004/05/2020

Portretfoto maken gaat over vertrouwen

Vertrouwen
Het maken van een portretfoto is iets dat je samen doet. Mijn inzicht van de afgelopen tijd is dat het gaat om verbinden en samenwerken. En dat dit alleen goed kan gaan als er sprake is van wederzijds vertrouwen tussen geportretteerde en fotograaf. Vertrouwen geven en vertrouwen krijgen.

Bouwstenen
Juist bij het begrip vertrouwen komt zoveel kijken. Wat mij gelijk daarbij in gedachten schiet zijn bijvoorbeeld eerlijkheid, oprechtheid en respect. Allemaal ‘bouwstenen’ aan vertrouwen. Een open geest, nieuwsgierigheid, willen horen en begrijpen zijn ook elementen die bijdragen. En natuurlijk ook compassie, en op een reëel niveau empathie.

Praktisch
In praktische zin, in bijvoorbeeld het invulling geven aan mijn #samensterk actie voor 1-persoons ondernemers, betekent dit voor mij heel erg 2 dingen:
1. afspraken maken en nakomen,
2. zeggen wat je doet en doen wat je zegt.
Dit lijken open deuren, maar zijn het niet. Bovendien, hoe nastrevenswaardig ook, het lukt niet altijd. Ik ben de eerste om te erkennen, dat hoe waardevol deze 2 uitgangspunten ook zijn, het mij regelmatig niet lukt om het invulling te geven. Door allerlei oorzaken. Er valt hier voor mij veel te leren en te verbeteren, te groeien dus.

Verwachtingen
Het heeft ook meerdere kanten. Het feit dat ik mij dit zelf tot doel stel, betekent nog niet dat het handig en terecht is om die verwachting dan vervolgens ook ‘de ander’ op te leggen. Dat is niet aan mij. De essentie van verwachtingsmanagement is het omgaan met je eigen verwachtingen, en zeker je eigen verwachtingen ten aanzien van anderen. Dit is een harde noot om te kraken, vind ik.

Eerlijk en betrouwbaar
Het doet mij denken aan een uitspraak waar ik mee opgegroeid ben: “Wees eerlijk voor jezelf, dan ben je betrouwbaar voor anderen”. Ik wil jullie vragen om hier niet gelijk in je hoofd allerlei oordelende gedachten over te hebben, maar vooral om hier eens in de diepte echt goed over na te denken. Zelf worstel ik hier ook mee, en nu pas begint het een beetje te dagen wat de impact is van deze uitspraak. En dat is hard werken. Volwassen worden duurt mijn hele leven lang, weet ik inmiddels.
En met passie en professionalisme, en ook betrokkenheid en verbondheid, invulling geven aan het maken van portretfoto’s, duurt ook een hele carrière lang.
Persoonlijk is dit voor mij een vorm van ‘live life to the max’.

29/04/202029/04/2020

Portretfoto maken is verbinden en samenwerken

Een portretfoto is het resultaat van de verbinding en samenwerking tussen model en fotograaf – okkofoto’s organisatieportret

Dat betekent nogal wat. Dat is werken, meestal onder prettige omstandigheden gelukkig. Het vraagt om de wil om te verbinden en samen te werken van beiden. De impliciete en expliciete intentie om samen iets echts en moois aan te gaan en te maken. Openheid en eerlijkheid ten opzichte van elkaar. Tolerantie, saamhorigheid, compassie en empathie. Deze benadering vraagt om mindfulness, helemaal in het moment zijn. Ook het klein maken van het ego draagt enorm bij aan een betere portretfoto.

Het mag duidelijk zijn dat voor fotograferen het niet alleen noodzakelijk is om opleiding, training, cursus, workshop, tips en trucs op te zuigen als een spons. Maar dat zeker ook de zogenaamde 1000 vlieguren maken van belang zijn. Het opbouwen van ervaring is essentieel. En dat gaat zeker ook op voor het maken van portretfoto’s. Specifiek daarin je ervaring op doen en experimenteren.
Juist vanwege het feit dat het verbinden en samenwerken zo belangrijk is bij portretfotografie is mijn opvatting dat zelfportretfotografie belangrijk is. Je kan niet van alles uitproberen in een situatie met een model. Nog belangrijker is wel dat je je als fotograaf verplaatsen in de modelrol. Ervaren, voelen, weten wat het is om je open te stellen. Je eigen persoon in positie te plaatsen. De emotie waarmee dat gepaard kan gaan kunt voelen. De kwetsbaarheid en fragiliteit in zo een moment ervaren.
Maak daarin ook je vlieguren. Hierdoor kun je nog beter verbinden en samenwerken in toekomstige portretfotografie situatie’s met de geportretteerde(n). Je kent en herkent het gevoel, waardoor je geruststelling, gemak, veilig voelen kunt bieden. Misschien wordt de ongemakkelijheid niet altijd minder, maar je kunt het wel delen.
Met andere woorden je maakt verbinding en gaat echt samenwerken.

Nee dus, ik ben niet exhibitionistisch. Heb geen complex om te verwerken. Ik heb in de rol van okkofoto’s organisatieportret een waanzinnige drive en passie om diepere verbinding te maken en intenser samen te werken.
Last but not least, als je continu je vlieguren maakt leer je ook continu beter je apparatuur en de bediening daarvan kennen. Je camera, de mogelijheden van je lenzen, je lichtbronnen, etc. Dat ben je aan jezelf verplicht, maar zeker ook als je anderen portretteert. Dan kan het niet zo zijn dat je nog bezig bent om je techniek te ontdekken, terwijl je je op dat moment commiteert aan verbondenheid en samenwerking. Toch?

24/02/202004/05/2020

De meeste mensen deugen

Al jaren volg ik geen nieuws meer op tv en lees geen kranten. Op detail zal ik best zaken gemisten hebben, maar in het algemeen voel ik mij er prima bij en heb niet de indruk dat ik de aansluiting met de wereld om mij heen kwijt ben geraakt. De reden dat ik hiermee begonnen ben was, dat ik mij meegezogen voelde worden in het zwarte beeld, de negativiteit en de polarisaties in de media en samenleving. En dat wil ik niet en zie ik niet als waarheid, vind ik niets toevoegen aan mijn leven en dat van mijn dierbaren of anderen, en van mooiheid of vriendelijkheid heeft het ook niets weg.
Afgelopen jaar kwam er een nieuw boek uit van Rutger Bregman, correspondent vooruitgang bij De Correspondent: ‘De meeste mensen deugen’. Prachtig boek en aanrader om te lezen!
Steeds meer ben ik in de afgelopen jaren een ‘softie’ geworden. En ik voel mij daar erg goed bij. Een uitvloeisel hiervan is dat ik mij meer en meer toeleg in mijn fotografie op ‘mooiheid’. Het aloude Boeddhistische principe hanterend: is het juist/waar, draagt het bij, is het vriendelijk. Ook als ‘beeldmaker’ heb je verantwoordelijkheid, nietwaar?

In aansluiting op het boek wat Rutger geschreven heeft, heeft hij ook 10 ‘leefregels’ (ik lees het als uitgangspunten) geformuleerd om aan het gedachtegoed in het leven van alledag invulling te geven. En juist dat kan in fotografie volgens mij ook (al is de kans nu wel verkeken op een zilveren camera of zoiets, want dan moet je toch wel oorlogsbeelden of rampen fotograferen). Deze 10 ‘leefregels’ adopteer ik dan ook graag als uitgangspunten voor maatschappelijk verantwoorde en toegevoegde waarde biedende fotografie.
De 10 ‘leefregels’ zijn:

bij twijfel, ga uit van het goede
denk in win-win scenario’s
verbeter de wereld, stel een vraag
temper je empathie, train je compassie
probeer de ander te begrijpen, ook als je geen begrip hebt
heb je naaste lief, gelijk ook anderen hun naasten liefhebben
vermijd het nieuws
sla geen nazi (of: steek een hand uit naar je grootste vijand)
kom uit de kast, schaam je niet voor het goede
wees realistisch