Hoop willen blijven houden is een andere manier om te zeggen dat ik het licht wil zien. Zoals je kunt zien in het beeld wat ik gemaakt heb, ervaar ik dat als steeds ingewikkelder.
Ik wil het licht blijven zien, hoop houden, de liefde blijven voelen en erin blijven geloven. Tegelijkertijd ervaar ik dit als steeds ingewikkelder, moeilijker, welhaast onmogelijk.
Waar ik tegenaan loop, en wat forse impact heeft op mijn vermogen om het licht te blijven zien, is:
- dat het ‘standaard’ lijkt om te liegen,
- dat denkbeelden nog slechts lijken te bestaan uit zwart of wit, nul of één, voor of tegen,
- dat angst ‘kennelijk’ de beste raadgever is geworden,
- dat kritisch denken niet getolereerd wordt en als ’tegen’ wordt beschouwd.
Lezers van dit blog vroegen mij om mij duidelijker uit te spreken. Maar met alle respect, ik weet écht niet eens waar ik moet beginnen.
Tegen de kabinet- en tweede kamerleden, politici? Hun taalgebruik terwijl ze hun functie uitoefenen. De leugens en daar geen verantwoordelijkheid voor nemen. Het zaaien van angst en het totaal onnodige handhaven en continu verlengen van de noodwet. Of het ongebreidelde fulmineren van niet-democratisch gedachtegoed. Het niet toegeven en herstellen van fouten (nog steeds kinderen die onterecht bij hun ouders weg zijn door de toeslagenaffaire, wat maar 1 voorbeeld is. Niet voor burgers in de digitale wereld opkomen en beschermen. Sterker nog, het nog meer controleren en sturen van burgers. Censuur toepassen (wat in de geschiedenis elke keer weer bekend staat als een eerste teken van dictatuur). Kritisch denken ten sterkste veroordelen, zodat tweespalt in de samenleving nog groter kan groeien ( uitspraak van een politicus: ‘geen tolerantie voor niet gevaccineerden’).
Maar ja, hier blijft het niet bij. Waar zou ik mij dan tegen uit moeten spreken, de Europese Commissie en de politici en functionarissen ervan? Omdat ze onze vrijheid wegnemen door het digitale paspoort wat per 1 juli doorgevoerd moet worden, zodat elke niet-gevaccineerde alleen nog maar in eigen land kan blijven (dat is toch óók vrijheidsberoving?). Omdat ze de zorgplicht en -verantwoordelijkheid willens en weten uit handen geven aan een niet democratische functionerende NGO (WHO). Of omdat ze op geen enkele wijze het eigenaarschap van data regelen, maar zich slechts laten sturen door ‘big tech’. Vanwege de onthutsende werkelijkheid dat ze medische experimenten toelaten op mensen?
En dan hebben we natuurlijk nog:
- oorlogen,
- prijzen van levensonderhoud en benodigdheden die enorm stijgen,
- geforceerde accijnzen op brandstof en sigaretten,
- de energietransitie,
- het zogenaamde ‘gezond eten beleid’ (is het Unilever al verboden om overal suikers aan toe te voegen!),
- het uit huis zetten van burgers en het confisqueren van eigendom,
- het heimelijk voorbereiden van de invoer van basisinkomen en social credit score (je kritisch uitgelaten over het kabinet, dan mag je niet de supermarkt in),
- het nog steeds verminderen van IC bedden,
- het willens en wetens blijven vasthouden aan het principe van marktwerking,
- het in commerciële handen leggen van infrastructuren die onlosmakelijk verbonden zijn met het functioneren van de samenleving,
- het plan om pensioenfondsen te laten investeren in de versnelde modernisering van de krijgsmacht,
- het helemaal geen actie nemen tegen de enorm groeiende tegenstellingen (rijk en arm, kleiner wordende middengroep),
- de democratie niet moderniseren terwijl dat hard nodig is om de fouten eruit te halen en om de wereldwijde problemen (de 100 rijkste mensen op de wereld bezitten 50% van alles) aan te pakken.
Of zou ik mij moeten uitspreken veel dichter bij huis, danwel werk. De collega die alle niet gevaccineerden percipieert als ‘antivaxxers’! Hoezo ‘narrow minded’. Je kan toch heel goed geen antivaxxer zijn en toch bewust niet gevaccineerd willen worden omdat je niet zo bent van de experimentele vaccins die aan je DNA sleutelen? Of tegen vrienden en familie die niet meer willen knuffelen? Of mensen in mijn omgeving die zich laten testen om op vakantie te kunnen en ondertussen impliciet de regelingen accepteren en onderschrijven. Of … ik weet écht niet waar ik beginnen moet om het licht te willen zien.
Nee, ik weet echt niet meer tegen wie of wat ik mij uit moet spreken.
Ja, ik weet wél dat hier mijn antidepressivum niet tegen opgewassen is.
Misschien, is het wel de bedoeling dat ik het licht niet meer zie, de hoop verlies, en zelf mijn bijdrage lever aan een kleinere wereldbevolking.
Dan hoor ik mensen tegen mij zeggen: ‘het gaat nu eerst slechter, maar daarna gaat het weer beter’. Hoe dan? Omdat sommigen hun geloof gevestigd hebben op de terugkeer van Jezus op aarde? Of omdat ze spiritueel bevlogen zijn?
Sorry mensen, maar ik zie het helaas niet. Ik kan het licht wel willen zien, maar het lukt nauwelijks meer.
Wat is vrijheid en onafhankelijkheid in de context van onze op economie gebaseerde samenlevingen?
Waar is plek voor het individu om gezien en gerespecteerd te worden, ruimte te krijgen?
